جمعه ها را دوست دارم

جمعه ها را دوست دارم و تو را که در بی طاقت ترین جمعه می آیی با شمشیری که بوی ذوالفقار میدهد و با

عبایی که شبیه شبهای تنهایی پیامبر است.

می آیی و شاید من هزاران سال قبل از آمدنت ،همراه شعرهایم دنیا را بدرود گفته باشم!

می آیی و شاید من هیچ گاه چشمهای معصوم تو را زیارت نکنم.

چه قدر زیباست در روز آمدن تو حضور داشتن.

چه قدر خوب است به استقبال تو دویدن و با گلهای داوودی و مریم برای تو آواز خواندن.

می آیی و کلمات به احترام تو برمیخیزند.

درخت ها با بهار می آمیزند وسیب ها از شوق دیدار تو سرخ میشوند.

می آیی و طبل ها سکوت می کنند.

شب چمدانهایش را میبندد و خورشید برای همیشه روی پشت بام خانه ی ما اقامت میکند.

وقتی حرف میزنی دخترکان نام تو را به عروسکهایشان یاد میدهند.

و پسرکان بادکنکهای خوشحالشان را به روی مهربانی تو هوا میکنند.

می آیی دوشادوش پروانه ها و پرستوها...

و صدای نعلین چوبی ات بتهون را به وجد می آورد و همه ی

موسیقیدانان سازهایشان را در صندوقچه بایگانی میکنند...

تمام