چراغ شب های تار من...

بار الهی!!!

ای چراغ شب های تار من،ای نور بخش قلب تیره ی من، ای فریاد رس من،ای امید من، ای سجود من،ای رکوع من،ای که قیامم برای توست،

ای که سلامم به روی ماه توست،ای که مرا از چاه های ضلالت رهانیدی و به قله ی رفیع انسانیت رساندی،

ای یار من ،ای دلدار من ،ای شاهد زیبای من ،ای آگه از غم های من،

تو را شاهد می گیرم ،که من بنده ی تو بودم  و اگر غیر از راه تو پیمودم ، نه از روی عصیان که از راه نسیان بود ،

مولای من تو  خود شاهد بودی که تو را دوست می داشتم  و هر  چند گاهی اسیر دام های شیطان می گشتم ،

مولای من اگر خطا کارم امید عفو بر درگاهت دارم ،و اگر نبخشی ام بر کرمت اعتراض دارم،اگر از من بپرسی که چرا گناه کردی از تو می پرسم که

چرا در عفو را باز کردی؟!

اگر تو مرا عفو نکنی چه کسی به آن سزاوار تر از تو خواهد بود ،؟؟؟

 

بر گرفته از نوشته های شهید باغانی